همراه داشتن کوله پشتی ، ساک دستی ، دوربین عکاسی و موبایل ممنوع .

شاید تصور کنید که این جمله سر در ورودی یک مرکز نظامی یا امنیتی نصب شده .

اما متاسفانه اینطور نیست . دوستانی که برای بازدید از غار زیبای چال نخجیر رفته باشند با این جمله مواجه می شوند . البته جیبها را نمی گردند که کسی موبایل نبرد اما همراه داشتن هر گونه کیف یا کوله پشتی ممنوع است .

وقتی علت ممنوعیت کوله پشتی و کیف را پرسیدم گفتند چون مردم استلاگمیتها را می شکنند و با خود می برند !

 اما در مورد عکاسی نظر اساتید این بود که نور فلاش باعث صدمه به محیط غار می شود ! غافل از اینکه بیش از 100 پرژکتور در محیط غار قرار دارد و نور همگی آنها با لامپهای کم مصرف تامین می گردد و اصولا باعث رشد جلبک و باکتریهای نیازمند نور در محیط غار می گردد .

خلاصه ما هم به یک جعبه کمکهای اولیه کوچک در جیب و چراغ پیشانی روی سرمان بسنده نمودیم .

البته برای من که سالها قبل این غار را به شکل طبیعی تر آن دیده بودم ، جاذبه زیادی وجود نداشت . اما کسانی که اولین بار این غار را می دیدند ، آنقدر مبهوت زیباییهای این هنر خالق هستی می شدند که خیلی از مسائل را نمیدیدند .

شلوغی غار و عدم مدیریت صحیح در غار . بوی سیگار که در خیلی از جاها فضای غار را پر کرده بود . سیمان شدن کف پا جهت پیمایش بهتر بازدید کنندگان ! راهنماهای ناراحت که با خودشان هم مشکل داشتند و کاملا بی حوصله به بیان مطالب می پرداختند . بعد از مقایسه دیدم با وجود تخریبی که در غار کتله خور هم انجام شده اما مدیریتش خیلی بهتر و قویتر است .

متاسفانه متولیان میراث فرهنگی کشور در واگذاری این سرمایه های زیبا به بخش به اصطلاح خصوصی به همه چیز می اندیشند جز تخصص . شاید هم بودجه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کم شده و میزان برای واگذاری پرداخت پول بیشتر است.

واقعا جای آن دارد قبل از تخریب کامل این سرمایه طبیعی کشورمان به فکر باشیم و از کانالهای مربوطه اعتراضمان را اعلام نماییم . بنده به نوبه خود علاوه بر درج این مطلب از طریق مراجع قانونی پیگیر موضوع خواهم شد .

به راستی هیچکس نباید به خود اجازه بدهد تا در میراثی که بعد از حدود 70 میلیون سال به ما رسیده و متعلق به همه بشریت است دخل و تصرف کند .

عکسهایی که حضورتان ارائه می نمایم مربوط به پیمایش غار سال 80 است که البته هنوز برای بازدید عمومی آماده نشده بود .