خیلی از شغل ها ، اصطلاحات و زبان خاص خودشان را دارند . چوپانی و گله داری هم از همین مشاغل است . چوپان ها با زبان مخصوص خود با گوسفندان حرف می زنند و به آن ها فرمان می دهند که باید چه کاری انجام بدهند . وقتی یک گوسفند اشتباهی به سمت دیگری حرکت کند بقیه هم به دنبال او می روند . پس در این مواقع چوپان باید صدای مخصوصی سر دهد تا گوسفند پیشرو با شنیدن آن ایست کند و به همان جهتی که چوپان می گوید برود !

دستور دادن به گوسفندان برای رفتن به سمت آب ، صدا کردن آن ها برای خوردن نمک ، چریدن ، اعلام خطر ، بازگشت به آغل و ... هر کدام صدای مخصوصی دارد که اگر چوپان همه ی آن صداها را بشناسد می تواند کارهایش را درست انجام دهد . " هِرّ و بِرّ " نمونه هایی از این چند صداست .

چوپان تازه کار و جوانی این واژه ها را به غلط در مورد گوسفندان به کار برده بود و باعث گم شدن گوسفندان شده بود و مردم می گفتند : " فلانی هِرّ را از بِرّ تشخیص نمی دهد ! " این مَثَل را از آن روز به بعد در مورد کسانی به کار می برند که بدون استفاده از عقل ، حتی در کارهای ساده هم نادانی کنند !